به زمین خوردنم
به زمین خوردنــــــــــم
تنها بهانـــــــــــه ای بــــــود
تا شــــــــــاید
دوباره در چشمـــــــــانم نگــــاه کنی
و دستت را به دستــــــــــانم بسپاری
دستـــــــــم
به تــــــو که نمیرسد،
فقط حریــــف واژه هـــــا می شوم !
گاهـــــی،
هـــــوس می کنـــــم،
تمام کاغذهـــــای سفیــــــدروی میز را،
از نام تـــــو پرکنـــــم …
تنگاتنـــــگ هـــــم،
بی هـــیچ فاصلـــــه ای !!
ازبس،
که خالــی ام از تو …
از بــــــس،
که تو را کــــــــم دارم …
آخر مگرکاغـــــذهــــــم،
زندگــــی می شــــــــــــود ؟
فقط حریــــف واژه هـــــا می شوم !
گاهـــــی،
هـــــوس می کنـــــم،
تمام کاغذهـــــای سفیــــــدروی میز را،
از نام تـــــو پرکنـــــم …
تنگاتنـــــگ هـــــم،
بی هـــیچ فاصلـــــه ای !!
ازبس،
که خالــی ام از تو …
از بــــــس،
که تو را کــــــــم دارم …
آخر مگرکاغـــــذهــــــم،
زندگــــی می شــــــــــــود ؟
از حالا تا ديروزهای بی انتهــــا
عشق را خــــوردم
و با ان رشد دادم گياه زندگـــــی را
اما بی تـــــو
از حال تا فــــردا
خواهم ســـوزاند هر چه را
که در ان اثری از عشــــق است
و خواهم خشکاند درخت زندگـــی را ...
و از فردا تا فرداهايــــی بی انتها
خواهم مــــرد - بی تــــو - با تــــــو !
سهراب : گفتی چشمها را باید شست ! شستم ولی…..
گفتی جور دیگر باید دید! دیدم ولی…..
گفتی زبر باران باید رفت رفتم ولی…..
گفتی جور دیگر باید دید! دیدم ولی…..
گفتی زبر باران باید رفت رفتم ولی…..
او نه چشم های خیس و شسته ام را نه نگاه دیگرم را هیچکدام را ندید
فقط در زیر باران با طعنه ای خندید و گفت:
دیوانه باران زده
دیوانه باران زده
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند