تابحال توجه کردید که وقتی یک کاری رو شروع میکنید مدام به آخرش، به اینکه چه طور به پایان برسه فکر میکنید و تمام انرژی ای که در این کار صرف میکنید فقط برای اینه که اون پایان لذت بخش رو به بهترین شکل ممکن به ثمر برسونید و با چشم های خودتون نظاره گرش باشید.
اصلا فلان کار رو آغاز می کنیم که به پایان برسونیم!
اما میشه از یک زاویه ی دیگری هم به این قضیه نگاه کرد… بعضی وقت ها از بس که به پایان یک کار فکر میکنیم دیگه یادمون میره که کجای قضیه قرار داریم و هنوز در چه مرحله ای هستیم، اونجاست که ممکنه با شکست روبه رو بشیم و هیچ وقت پایان رو نبینیم، و این اصلا خوش آیند نیست!
بهتره به جای این که تو خیالات خودمون بهترین چیزها رو به پایان کارمون نسبت بدیم یکم به این فکر کنیم که آیا این طور که داریم پیش میرویم، خیالاتمون به واقعیت تبدیل میشود یا نه؟ و کمی به اونجایی که هستیم فکر کنیم و به قول معروف جلوی راهمون رو نگاه کنیم تا این که همش به اون دور دست ها بنگریم، ممکن است چاه جلوی راه باشد!
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند