یک شبی مجنون نمازش را شکست با وضو در کوچه ی لیلا نشست
عشق آن شب مست مستش کرده بود فارغ از جام الستش کرده بود
سجده ای زد بر لب درگاه او پر ز لیلی شد دل پر آه او
گفت یارب از چه خوارم کرده ای بر صلیب عشق، دارم کرده ای
جام لیلی را به دستم داده ای وندر این بازی، شکستم داده ای
نشتر عشقش به جانم می زنی دردم از لیلاست آنم می زنی
خسته ام زین عشق، دلخونم مکن من که مجنونم،تو مجنونم مکن
مرد این بازیچه دیگر نیستم این تو و لیلای تو...من نیستم
گفت: ای دیوانه، لیلایت منم در رگ پیدا و پنهانت منم
سال ها با جور لیلی ساختی من کنارت بودم و نشناختی
عشق لیلی در دلت انداختم صد قمار عشق،یک جا باختم
کردمت آواره صحرا نشد گفتم عقل می شوی، اما نشد
سوختم در حسرت یک یا ربت غیر لیلی بر نیامد از لبت
روز و شب او را صدا کردی ولی دیدم امشب با منی،گفتم بلی
مطمئن بودم به من سر می زنی در حریم خانه ام در میزنی
حال،این لیلی که خوارت کرده بود درس عشقش، بی قرارت کرده بود
مرد راهم باش تا شاهت کنم صد چو لیلی،کشته در راهت کنم
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند